مس مادهای معدنی است که برای سالم ماندن به آن نیاز دارید. بدن شما برای انجام بسیاری از عملکردها و وظایف مهم خود از جمله ساخت انرژی، بافتهای همبند و رگهای خونی از مس استفاده میکند. مس همچنین به حفظ سیستم عصبی و ایمنی بدن کمک میکند و ژن ها را فعال میکند. شما همچنین برای رشد مغز به مس نیاز دارید.
روزانه به چه مقدار مس نیاز دارم؟
میزان مسی که در هر روز نیاز دارید به سن شما بستگی دارد. مقادیر متوسط توصیه شده برای هر روز در جدول زیر آمده است.
سن |
مقدار توصیه شده |
تولد تا 6 ماه |
200 میکروگرم |
کودکان 7 تا 12 ماه |
200 میکروگرم |
بچههای 1 تا 3 سال |
340 میکروگرم |
بچههای 4 تا 8 سال |
440 میکروگرم |
بچههای 9 تا 13 سال |
700 میکروگرم |
نوجوانان 14 تا 18 سال |
890 میکروگرم |
بزرگسالان 19 ساله و بالاتر |
900 میکروگرم |
نوجوانان و زنان باردار |
1000 میکروگرم |
نوجوانان و زنان شیرده |
1300 میکروگرم |
چه مواد غذایی حاوی مس هستند؟
بسیاری از غذاها حاوی مس هستند. با خوردن غذاهای مختلف میتوانید مقادیر توصیه شدهی مس را دریافت کنید. از جملهی این غذاها:
- جگر گاو و صدفداران مانند صدف چروک
- آجیل (مانند بادام هندی)، دانهها (مانند دانهی کنجد و تخمهی آفتابگردان)، و شکلات
- غلات صبحانهی تهیه شده از گندم سبوسدار (برشتوک) و محصولات تهیه شده از غلات کامل (سبوسدار)
- سیبزمینی، قارچ، آووکادو، نخود و توفو
چه نوع مکملهای مسی وجود دارد؟
مس در بسیاری از مولتیویتامینها و مکملهای مواد معدنی، در مکملهایی که فقط حاوی مس هستند و در سایر مکملهای غذایی وجود دارد. مس موجود در مکملها غالباً به شکلهای اکسید کوپریک، سولفات ، کلاتهای اسید آمینه مس و گلوکونات مس است. مشخص نیست که آیا یکی از این اشکال مس بر بقیه برتری دارد یا خیر.
آیا مس کافی دریافت میکنم؟
بیشتر مردم از غذاهایی که میخورند مس کافی دریافت میکنند. با این حال، گروههای خاصی از مردم احتمال بیشتری برای دریافت ناکافی مس دارند:
- افراد مبتلا به بیماری سلیاک
- افراد مبتلا به بیماری منکس، که یک اختلال ژنتیکی نادر است
- افرادی که مقادیر زیادی مکمل روی مصرف میکنند، که میتواند توانایی بدن در جذب مس را مختل کند و منجر به کمبود مس شود
اگر مس کافی دریافت نکنم چه اتفاقی میافتد؟
کمبود مس میتواند باعث خستگی مفرط، لکههای پوستی روشن، سطح بالای کلسترول در خون و اختلالات بافت همبند که بر رباطها و پوست تاثیر میگذارد، شود. سایر اثرات کمبود مس ضعیف و شکننده شدن استخوانها، از دست دادن تعادل و هماهنگی حرکتی، و افزایش خطر عفونت است.
مس چه تأثیراتی بر سلامتی دارد؟
دانشمندان در حال مطالعهی مس هستند تا بفهمند به چه شکل بر سلامتی تأثیر میگذارد. مثالهایی از نتایج این مطالعات در زیر آمده است: مطالعاتی که در مورد تأثیر مصرف مس بر بیماریهای قلبی انجام شده است نتایج متفاوتی در بر داشته است. برای فهمیدن اینکه آیا دریافت مس بیشتر از رژیم غذایی یا مکملها میتواند خطر بیماریهای قلبی عروقی را افزایش یا کاهش دهد، به تحقیقات بیشتری نیاز است.
برخی تحقیقات نشان میدهد افرادی که سطح بالاتری از مس در خون خود دارند، ریسک کمتری برای ابتلا به بیماری آلزایمر دارند. اما تحقیقات دیگر نشان میدهد که مقادیر زیاد مس ممکن است خطر بیماری آلزایمر را افزایش دهد. برای تعیین اینکه آیا سطح بالا یا پایین مس در بدن روی خطر ابتلا به بیماری آلزایمر تأثیر میگذارد یا نه، به تحقیقات بیشتری نیاز است. همچنین برای اینکه بفهمیم آیا مکملهای حاوی مس میتوانند بر خطر ابتلا به بیماری آلزایمر یا علائم آن تأثیر بگذارند باید تحقیقات بیشتری انجام شود.
آیا مس میتواند مضر باشد؟
بله، دریافت مقدار زیادی مس میتواند مضر باشد. دریافت مس زیاد به طور منظم میتواند باعث آسیب کبدی، درد شکمی، دلپیچه، حالت تهوع، اسهال و استفراغ شود. مسمومیت با مس در افراد سالم نادر است. اما میتواند در افراد مبتلا به بیماری ویلسون که یک اختلال ژنتیکی نادر است، رخ دهد. همچنین اگر لولههای آب حاوی مس، این مادهی معدنی را وارد آب آشامیدنی خانه یا محل کار شما کنند، مسمومیت مس میتواند رخ دهد.
حداکثر مقدار مجاز دریافت روزانهی مس (حد بالای قابل تحمل) در جدول زیر آمده است.
سن |
حداکثر مقدار مجاز روزانه |
تولد تا 12 ماه |
تعیین نشده |
بچههای 1 تا 3 سال |
1000 میکروگرم |
بچههای 4 تا 8 سال |
3000 میکروگرم |
بچههای 9 تا 13 سال |
5000 میکروگرم |
نوجوانان 14 تا 18 سال |
8000 میکروگرم |
بزرگسالان 19 ساله و بالاتر |
10،000 میکروگرم |
آیامکملهای مس تداخلی با دیگر داروها دارند؟
مس هیچ فعل و انفعال شناختهشدهای با هیچ دارویی ندارد. اما همیشه مهم است که در مورد مکملها و داروهای تجویز شده یا بدون نسخهای که مصرف میکنید به پزشک، داروساز و سایر ارائهدهندگان خدمات بهداشتی اطلاع دهید. آنها میتوانند به شما بگویند که آیا مکملها ممکن است با داروهای شما تداخلی داشته باشند یا اینکه آیا داروها در نحوهی جذب، استفاده یا تجزیهی مواد مغذی مانند مس در بدن اختلال ایجاد میکنند یا نه.